به این حجم انبوه خوشبختیمون دارم مشکوک میشم!
یعنی خدا چه نقشه ای برامون کشیده؟
میشه همه چیز همینجور خوب و خوبتر بشه؟
نمیدونم با وجود تموم این حسهای خوب همیشه یه استرسی توی وجودم دارم.
مثه اون قدیما که وقتی خیلی میخندیدم بزرگترا میگفتن اینقدر نخندین الان کوفتمون میشه!
پ.ن: یه پشه نصف شبی توی گوشم ویز ویز میکنه.مجبور شدم پاشم چراغو روشن کنم و الان نشستم به کمینش.اگه نکشمش تا صبح حس نیش خوردگی پیدا میکنم همش.
پ.ن2: آشغاااااال نیشم زد.معلوووم نیس کدوم گوریه.پشه نیست که،گاااااوه!
امیدوارم این حجم انبوه خوشبختی هیچوقت ازت جدا نشه ؛)
خیلی ممنون