۱۵۴ مهمان مامان

سه شنبه خانواده ی من و همسرو باهم میان اینجا.خیالم آسوده شد که باهم میان.بلاخره مادر آدم کنار آدم باشه یه چیز دیگه ست.

حالا بماند که نمیدونم قراره چجوری اینجا جا بشیم!همسرو میگه اتاق خودمونو بدیم مامانش اینا،اون اتاق رو بدیم مامانم اینا،خودمون اینا هم بریم توو پذیرایی.

خب من خوشم نمیاد کسی روی تختم بخوابه.اصن از بچگی همینجوری بودم.از اینکه روی تخت کسی هم بخوابم بدم میاد.

پیشنهاداتی میده واس ما!

فکر کنم یه ده روزی بمونن،بعد من با مامان اینا برمیگردم ولایت.همسرو تنها میمونه تا یکم قدر عافیت بدونه.

از دیروز هم گلاب به روتون دو سه بار بالا آوردم.خیلی بی حالم.اصن حس و حال بلند شدن و تمیزکاری ندارم.

همسرو هم که اینقد تنبل شده،باسن مبارکشو به زور میشوره.برم خونه بابام تا بفهمه.هی نگه خسته م خسته م.دیروز با اون حالم نه تنها پا نشد یه کوفتی درست کنه بلکه منو ول کرد رفت استخر.بمیرم یه لیوان آب دستم نمیده این.دیگه خودم پاشدم واس خودم سوپ درست کردم و شام  پختوندم.

آخر هفته هم تولد دخترخاله ست.حالا موندم چی بگیرم.هرچی هم ازش میپرسم اینو دوست داری میگه نه!یه چیز جالب و خلاقانه!حالا من چیز خلاقانه از کجام در بیارم!

لوازم تحریر که ندارن اصن! از این مدرسه تبلتیا میرن.چقد مسخره،اول مهر باشه و تو دفتر و لوازم ژیگولانس نخری!

پوشاک هم میگه نه،زلم زیمبو هم نه.یه چیز خلاقانه!!

چه گودزیلاهایی شدن این بچه ها!اه اه...