فیلم کیک رو دیدم امشب.خیلی غم انگیز بود.خیلی زیاد.به نظرم یکی از بزرگترین غم های دنیا اینه که بچه ت رو توی سن کم از دست بدی.شاید بزرگترین غم دنیا همین باشه.
آهنگ منم اون یار شیرین لیلا داشت پخش میشد و هلنوی یک سال و خورده ای ما شروع کرد با آهنگ خوندن.و با یه شدتی میگفت یااااار شییی ییین ....عاشششق دلدنگگ....عزیزمم....بچمون دوست داره خواننده بشه انگار...با همه ی آهنگ ها سعی می کنه همخونی کنه.به صورت آآاااا آاااا...
ویدئو کلیپ تتلو رو که میبینه هی میگه موهاشو:)) بعد هم مثل دخترهای بدجنس صدای خنده در میاره!
دیشب با همسرو حرف زدیم ..حوصله ندارم بگم چی گفتیم.اما خوب بود.هر چند مدت یه بار از این جلسات میزاریم به یه نتیجه مثبت میرسیم.تا چند روز روی مود خوب و خوشبختی میمونیم و باز مثل سابق میشه همیشه...ولی خوبه همه چیز.
این شبها خیلی فیلم میبینم.شبی دو سه تا...خوب نیست آخه! آدم از زندگی پرت میشه...
فیلم whats eating gilbert grape رو هم دیدم و دوسش داشتم.ببینید اگه ندیدید!چون از اون فیلم قدیمیاست.
دوست دارم زودتر مراسم عروسی برگزار بشه و من برم از شر این موهای تکراری خلاص بشم و کوتاه کنم ...کوتاهه کوتاهه کوتاه...در حد کچل...
کچل!
yes!